نه از جنس غصه .... نه از جنس غم ...

تا حالا شده که رفته باشین دروازه دولت ( محله عربها) برای دیدن مراسم تاسوعا و عاشورا و عزاداری امام حسین ؟


برای من هم پیش نیومده بود تا همین امسال.... شب عاشورا رفتم.... خیلی اتفاقی رفتم....


بماند که همیشه مادربزرگ خدابیامرز و مامان و زن عمو جان با خنده های ما توی این دوشب اخر دهه اول مشکل داشتن و میگفتن نخندین..شب عاشورا اخه کی میخنده که شماها می خندین.....و ما همیشه احساس عذاب وجدان که وای خاک عالم به سرمون که نخندیم و اینا .....

ولی امسال که رفتم دروازه دولت؛ دیدم ای بابا..خنده چیه ...ملت کلا برای فان قضیه توی خیابونن...... البته اصلا در مقام قضاوت نیستم و نمیخوام که خلوص نیت دوستان عزادار رو زیر سوال ببرم ولی انچه که دیدم رو بازگو میکنم خداشاهدههههه


همه چی قاتی پاتی بود .بدون نظم..همه توی خیابونا بودن بدون اینکه برنامه‌ی عزاداری خاصی باشه . البته جدا از کسانی که توی حسینیه بودن و مراسم عزاداری داشتن. روی صحبت من با اونهاییه که از سر شب تا سه چهار صبح توی خیابون بودن بدون هدف عزاداری درست و حسابی ... یا توی صف فلافل نذری بودن یا دنبال صف کباب ترکی نذری و با خودتون حساب بگیرید دیگه ..برادرم چشمهاتو از نگاه به نامحرم حفظ کن واینها .....

قیمه نجفی هم غذای نذری مخصوص این محله بود که جلوی چشم شما و در هر موکبی داشت پخته میشد و البته که باز هم صفی بود ...


یه مسجد وسط میدونشون بود به اسم مسجد کاظمینی ها که انگار داخلش مراسم بود و بعدش هم یه گروه اسب سوار و لباس مبدل حسینی و یزیدی پوش از دل مسجد ریختن وسط محله و شروع کردن به زبان عربی کلمه هایی رو بیان کردن که من خوب دقیقا نفهمیدم چی میگفتن ولی حتما رجز خوانی های جنگی بوده ..... بعدشم کمی شمشیر بازی کردن و تماممممممم


دوست جانی که باهاش رفته بودیم یه این محله عرب نشین؛ خیلی تعریف علم آتشین رو میکرد و میگفت که اینجا علم آتش میزنن و خیلی باحاله !!!!!

چشمتون روز بد نبینه در عین اینکه خیلی هیچان انگیز بود این علم های اتشین؛ ولی خیلی هم به نظرم کار ترسناک و خطرناکی بود......


حالا دیگه بگذریم ...تموم شد .....ولی صادقانه بگم که هرچقدر دلم میخواست شب عاشورا به معنای واقعی کلمه برای حسین مظلوم و عباس مهربانم از ته قلبم عزاداری کنم، بودن توی فضای این محله و دیدن رسم عزاداریشون؛ بیشتر منو به خنده واداشت ...... و بعدش مدام عذاب وجدان .....


پی نوشت 1 : این خیلی راسته که محله ها مثل خانواده می مونن و کوچکترین عنصرحیاتی شهر محسوب میشن....... و هر کدوم با دیگری فرق اساسی دارد و در نتیجه نیاز متفاوت.......

پی نوشت  2: نکته علمی فوق را جدی گرفته و 100 بار از روی آن بنویسید.

۲ لایک
اره:))
+توی پی نوشت دو مث خانم معلما گفتین صدبار از روش بنویسیم دیگه دفتر دیکتمو باز کردم:))

نه دیگه ..باید دفتر جریمه هاتو باز کنی :))))

فلافل نذری هم خداییش پدیده جالبی هست:))
یکی از دوستام تعریف میکرد توی روستاشون قلیون نذری هم به عزادارا میدن :))) مثلا یه عالمه پیرمرد دور هم نشستن و بالا سرشون یه ابر سفید جریان داره و از چشماشون احتمالا اشک!
+ [دفتر دیکته در خانه اش را باز میکند و مشغول نوشتن میشود]

:)))))

قلیون نذری .....فکر کن :))))

متوجه جریان دفتر دیکته نشدم !!! ( آیکون متفکرانه خیلی )

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی
آهای روزهای دلتنگی
آیا من شبیه دختری هستم که بشود فریبش داد ؟!
دنبال کنندگان ۶ نفر
این وبلاگ را دنبال کنید
کلمات کلیدی
آخرین مطالب
آینده‌ی ذوق زدگی یا ذوق زدگی آینده
اوهههه چهار ماه گذشت ؟
انفجار خنده تعجبی ....
فردا به روایتی اول مهر است .....
نه از جنس غصه .... نه از جنس غم ...
عزای حسین
سمبوسه با طعم خاطرات
اوا ...
فکر کنم که خل شدم ....
اولین قدم....
آرشیو مطالب
موضوعات
آنچه دل میگوید.... (۱۰)
عاشقانه های خط خطی (۵)
غم راه خودش رو باز میکنه (۱)
از غرهای زده نزده (۷)
روشنفکری؛ تولید ملی (۳)
پیوند ها
خرمالوی سیاه
ماهی طلا
پسر روزگار
یک عدد قحطی زده
نیکولا
خنده های صورتی
الهه
به روایت یک زهرا
روزگار نو
یک دانشجوی پزشکی
قوی باش رفیق
پیوندهای روزانه
پاسخ به سوالات وبلاگ نویسان
آخرین وبلاگ های به روز شده
زندگی به سبک بیان!
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان